KATHOLIEKE KATECHISMUS

DE BALLINGSCHAP EN DE TERUGKEER

In de zesde eeuw voor Christus werden de Joden naar Babylon en omstreken in ballingschap gevoerd. In het bijbelboek Esther wordt verteld hoe het Joodse volk aan uitroeiing ontsnapte, waarmee het bedreigd werd omdat het de Perzische koning niet wilde aanbidden. Ter herinnering hieraan vieren de Joden het Poeriem-feest.
Het zou niet de laatste keer zijn dat de Joden verspreid werden, en ook deels weer terugkeerden naar Israël. Na de verwoesting van Jeruzalem door de Romeinen in 70 na Christus begon de grote diaspora waar pas in de twintigste eeuw, met de stichting van de staat Israël, een voorlopig einde aan kwam. Ook nu overleefde het de holocaust.
Het aardse Israël is echter verre van volmaakt. Veel mohammedanen in de omringende landen zouden het van de kaart willen vegen. Om zich te beschermen moet Israël draconische maatregelen nemen.

Het is wel bewonderenswaardig dat de Joden al die tijd hun eigenheid en traditie bewaard hebben, ondanks de haat en vervolging die hen ten deel vielen. Dit heeft te maken met de messiaanse verwachting die onder hen leeft, dat Israël door God is uitverkoren en hersteld zal worden.
De Joden hebben ons ook heel veel moois nagelaten, zoals bijvoorbeeld de psalmen. Ze spelen altijd een vooraanstaande rol in de kunsten en wetenschappen. Dat zij in sommige tijden in bepaalde streken een slechte naam kregen, heeft te maken met het isolement waarin ze verkeerden.
Maar het is jammer dat de Joden niet zien dat Jezus de beloofde Messias is. Israël staat model voor de gehele mensheid. De mens leeft hier op aarde in een soort babylonische ballingschap, gehinderd door een babylonische spraakverwarring. Door de blijde boodschap van Jezus de Verlosser mogen wij hopen op de komst van het 'nieuwe Israël': de hemel.