KATHOLIEKE KATECHISMUS

DE NATUURGODSDIENSTEN

In de zogenaamde 'primitieve' godsdiensten bestaat veel meer eerbied voor 'moeder aarde' dan in de zogenaamde 'cultuurgodsdiensten' die menen moeder aarde te mogen uitmelken. De gewetenloze productie van vlees en plastic, zoals die in het westen gewoon is geworden, staat haaks op de gevoelens van de bosjesmannen, papoea's en roodhuiden.
Wat echter ook opvalt is dat deze 'onbeschaafden' in het algemeen vrij zuiver aanvoelden dat er één God is die het heelal geschapen heeft. Bij de Algonquin-indianen, bijvoorbeeld, stond God bekend als de 'Grote Manitou', bij de Australiërs als 'Nuralie', bij de vroege Indogermanen als 'Dyâus Pitâ' (dat is: Deus Pater, God de Vader). Tegenwoordig zijn de natuurvolkeren allemaal min of meer verwesterd.

Ik wil de oude roodhuiden niet idealiseren. Zij konden zeer wreed zijn. Maar zij keken veel verstandiger naar moeder aarde dan de bleekgezichten. Als voorbeeld volgen hier een paar citaten uit een toespraak van opperhoofd Seattle (1854):
"Het grote opperhoofd in Washington heeft gesproken: hij wenst ons land te kopen. Het grote opperhoofd heeft ook woorden gesproken van vriendschap en vrede. Dat is zeer goed van hem, omdat we weten dat hij onze vriendschap niet nodig heeft. Maar we zullen over uw aanbod beraadslagen, want we weten dat, als wij ons land niet verkopen, de blanke man met zijn geweren komt en het in bezit neemt. ..."
"Hoe kun je de lucht, de warmte van het land, kopen en verkopen? Dat is voor ons moeilijk te bedenken. Als wij de prikkeling van de lucht en het kabbelen van het water niet kunnen bezitten, hoe kunt u het van ons kopen? De lucht is kostbaar voor de rode man, want alles deelt dezelfde lucht. De dieren, de bomen, de mensen, alles heeft deel aan dezelfde lucht. ..."
"De mens heeft het web van het leven niet geweven. Hij is slechts één draad ervan. Wat hij met het web doet doet hij met zichzelf. ..."