Ik heb eerbied voor jouw grijze haren,
zij bekronen je lieve gezicht.
Zij verzachten de sporen der jaren
na een leven van werken en plicht.
Ik heb eerbied voor jouw grijze haren,
voor je rimpels van zorgen en pijn.
Ik wil trachten voor hen die ze dragen
altijd een bron van vreugde te zijn.

Voor de lieve oude mensen
met hun diep doorploegd gelaat,
heeft mijn hart een gastvrij deurtje
dat altijd wijd open staat.
Omdat hen het harde leven
zowel leed als vreugde bracht,
hebben zij nu grijze haren
en een blik zo wijs en zacht.


Respeto tu pelo canoso
que corona tu cara cariñosa 
y palia los rastros de los años
después de una vida de trabajo y deberes.
Respeto tu pelo canoso
y las arrugas de dolor y quebraderos de cabeza.
Quiero tentar de ser una fuente de alegría 
para los que tienen este pelo canoso.

Para la gente anciana tan cariñosa
con sus arrugas hundidas
mi corazón tiene una puertita acogedora
que siempre está muy abierta.
Porque la dura vida 
les traía tanto dolor como alegría 
hoy tienen el pelo canoso
y una mirada sabia y tierna.