Adlestrop Ja, ik denk wel eens aan Adlestrop, de naam, want op een zomerdag van hitte bleef de trein daar stilstaan: een stop die niemand had verwacht. De stoom floot, iemand kuchte zacht. Niemand zag ik uit het raam op het leeg perron. Wat ik zag was Adlestrop, enkel de naam. En wilgen, wilgenkruid en gras en weidebloempjes, bergjes hooi: net als de wolkjes in de lucht, elk eenzaam in zijn zomertooi. Ik hoorde hoe een merel zong, vlakbij, en rond hem, verder weg, van overal in Engeland de vogeltjes in haag en heg. (Vertaling: H.F.H.Reuvers)

Adlestrop Yes. I remember Adlestrop, The name, because one afternoon Of heat the express-train drew up there Unwontedly. It was late June. The steam hissed. Someone cleared his throat. No one left and no one came On the bare platform. What I saw Was Adlestrop, only the name And willows, willow-herb, and grass, And meadowsweet, and haycocks dry, No whit less still and lonely fair Than the high cloudlets in the sky. And for that minute a blackbird sang Close by, and round him, mistier, Farther and farther, all the birds Of Oxfordshire and Gloucestershire. (Original: Edward Thomas)