PIET RIJSTEPAP EN DE MANNEN VAN RIO

   In de oude stadswoning van Piet zijn moeder waren twee toiletten. Het ene was achter in de tuin, en werd 'het gemak' genoemd. Het was eigenlijk niet veel meer dan een gat in de grond, met een afwatering op de put daar vlakbij. Er was een houten huisje omheen gebouwd. Je kon het deksel van de stoel halen. Het andere, de wc, was in huis. Deze wc was amper vijftig jaar geleden bij een grote verbouwing aangelegd. Zij was via een oude buis met de stadsriolering verbonden. De buis maakte eigenlijk een te scherpe bocht. Daarom had Piets moeder voor gasten een briefje opgehangen waarin ze vriendelijk verzocht geen handdoeken in de wc te proppen.
   Lang geleden was de wc verstopt geraakt. De man van de nabijgelegen sanitairwinkel had er een klusjesman op af gestuurd. Deze spoot de buis krachtig door, en hij trok weer als een kolk in de rivier. De rekening viel tegen, maar dat had de oude vrouw er wel voor over, want met haar oude benen kon zij het gemak in de tuin bij slecht weer nog maar moeilijk op tijd bereiken.
   Op een dag was Piet bij zijn moeder op bezoek met zijn toenmalige vriendin uit Kazakstan. De Kazakken hebben de gewoonte, oude versleten handdoekjes in de gulzig trekkende Kazakstaanse wc's te gooien. Door de macht der gewoonte, deed ze dat nu ook in Limburg, bij Piet zijn moeder. De wc wilde daar niet aan, en weigerde verder alle dienst. En Piet kwam nu op de onzalige gedachte, dat de oude man van de nabijgelegen sanitairwinkel te duur was. Hij belde de rioleringsdienst 'Rio'.

   De hoofdman van Rio, Kees, kwam na enkele uren op zijn gemak een kijkje nemen. Het was een grote dikke vent met half afgezakte werkbroek en een sigaret in de mond. Zijn slungelige zoon, Wim, was meegekomen om de kunst af te kijken. Kees slenterde hoofdschuddend heen en weer, en verklaarde dat hij de prop niet kon vinden. Mocht hij eens in de kelder breken? Morgen zou hij dan iemand sturen om met een camera de buis te inspecteren. Hij had het razend druk, de halve stad was in hoge nood, maar hij zou zijn best doen. Toen Piet opperde dat hij de buis misschien even kon doorspuiten, antwoordde hij lachend dat het hele huis dan in de smurrie zou zitten.
   Kees en Wim vertrokken, en Piet zat met de beide dames in een huis waar ze nog geen was of afwas konden doen, laat staan koken. Zij aten een boterham. Om beurten togen zij door de regen naar het gemak achter in de tuin, en zij benijdden de kat en de hond die vrijelijk hun gang gingen waar het hun het gemakkelijkst uit kwam.
   De volgende ochtend stond Kees met twee collega's van Rio al bij dageraad voor de deur. Zij togen onverwijld aan het werk. Een man, Roberto genaamd, begon nog een gat in de vloer naast de wc te hakken. Kees zelf maakte schetsjes op papier om aan te tonen dat de buizen nodig vernieuwd moesten worden. En de derde, Jean, liep druk bellend met zijn gsm heen en weer door de tuin. Het duurde niet lang, of er stond een vierde man voor de deur, ene Willem. Die stak picobello in het pak, en maakte een offerte op zijn laptop ... vijfduizend euro, inclusief btw. Dan zou de hele opengebroken boel, wellicht in de loop van de volgende week, weer netjes zijn dichtgemaakt en opgeruimd.
   Piet en zijn moeder keken elkaar eens aan. Ze keken naar het gemak achter in de tuin, en naar de schuur van de sanitairwinkel in de tuin naast de hunne. Piet schraapte zijn keel, en verzocht de werklieden de aftocht te blazen. Maar de rekening die zij nog moesten betalen, was nu al behoorlijk hoog.