In maart 2020 reisde ik in een bijna lege bus door het Limburgse heuvelland. De chauffeur was met linten beschermd tegen de passagiers die besmet zouden kunnen zijn met het coronavirus. Er was maar één andere passagier, een oud vrouwtje van buitenlandse afkomst. Zij zat ineengedoken achter in de bus, met een sjaal voor de mond. Waarom was zij zo bang? Experts schatten dat de kans dat een geïnfecteerde sterft aan de gevolgen van het virus kleiner is dan 1 percent. Zelfs voor tachtigplussers is de kans kleiner dan 10 percent. Zwaarlijvigen lopen wat meer risico. Maar verreweg de meeste infecties verlopen mild en worden niet geregistreerd.
Je kunt van het virus wel flink ziek worden. Dat merkte ook een Nederlander die in Oostenrijk op wintersport was geweest en daarna in Brabant carnaval ging vieren. Hij kreeg koorts en een droge hoest, en hij was oververmoeid. Men plaatste hem en zijn contacten in quarantaine, om te voorkomen dat het hier net zo erg zou worden als in Bergamo in Italië. Sindsdien ging het bij ons in de media alleen nog maar over het coronavirus. Het volk raakte in paniek en begon crackers en wc-papier te hamsteren.
Was de corona dan erger dan een gewone seizoensgriep, waar immers ook elk jaar veel oude mensen aan sterven? En stierven er niet veel meer mensen door andere oorzaken, zoals kanker en hartziekten en verkeersongelukken? Want vroeg of laat sterven we allemaal. Alleen door een gezonde leefstijl kunnen we wat langer in het land der levenden verblijven.
Een professor in de filosofie zei op de televisie dat de coronapandemie honderd jaar geleden niet eens zou zijn opgemerkt, en dat ze in het niet valt bij de Spaanse griep die toen de wereld teisterde en waardoor juist heel veel jonge mensen overleden. En president Trump zei dat het middel niet erger mag zijn dan de kwaal, doelend op de werkloosheid en armoede die het gevolg zijn van de lockdown die bijvoorbeeld in Californië op last van de overheid was ingesteld.

Ik vond in het begin dat onze premier Rutte de coronapandemie goed aanpakte. De virologen waar hij mee samenwerkte, wilden het virus gecontroleerd laten rondgaan onder jongeren om groepsimmuniteit op te bouwen. Daarom bleven sommige winkels en scholen open. Door de beperkte lockdown zou de exponentiële groei van het aantal coronapatiënten afgeremd worden. De piek van het dagelijkse aantal opnames in de ziekenhuizen zou minder hoog worden, en de verpleging zou gegarandeerd blijven.
Toen we in mei en juni langzaam maar zeker opstonden uit de 'intelligente lockdown' en ons begaven in de 'anderhalvemeter-samenleving', zag ik met dankbaarheid terug op de vrijheden die we hadden genoten. De horeca was dicht, maar ik kon gewoon overal met de hond wandelen en met de bus reizen. Mondkapjes waren niet nodig, en werden zelfs afgeraden. Men vertrouwde erop dat we onderling afstand zouden bewaren en dat we vaak onze handen zouden wassen. In andere landen moest een veel strengere lockdown door de politie worden gehandhaafd.
Tegelijk moesten de mensen in de verpleeghuizen wel in strenge quarantaine. Maar ik vond toen al dat men overdreef. De patiënten werden teveel geïsoleerd.
Het virus was na de zomer nog niet verdwenen. Het bleek dat mensen die slechts milde klachten van corona hadden, ook slechts weinig immuniteit hadden opgebouwd. Ondertussen muteerde het virus. Toch hoopten we dat een tweede golf minder problemen zou opleveren, omdat we beter waren voorbereid.
Helaas moesten we nu in de bus een mondkapje dragen, en in de winkels waren er gele looplijnen. Zelfs buiten op straat moesten we afstand houden. Inmiddels wees onderzoek uit dat besmetting vooral plaats vindt als groepen mensen samenzijn in slecht geventileerde ruimten, niet door direct fysiek contact maar door zogenaamde aerosols die in de lucht blijven zweven. De fnuikende anderhalvemeter zou kunnen worden vervangen door een relatief eenvoudige ventilatiemaatregel.

Steeds meer mensen vinden de maatregelen niet proportioneel. Sommigen vermoeden dat er een deep state is die ons wil controleren vanuit een laboratorium. Anderen accepteren niet meer dat ze worden opgesloten. Velen willen geen vaccin, omdat ze meer vertrouwen hebben in het eigen afweersysteem. Zij ervaren ook het mondkapje en de neustest als een te grote inbreuk op hun lichamelijke integriteit.
Rutte zegt dat iedereen vrij is om zich al dan niet te laten vaccineren. Hij bedoelt misschien dat de ongevaccineerden nog niet direct in een concentratiekamp terechtkomen. Echter, zij die te weinig stempeltjes in hun vaccinatiepaspoorten hebben, worden door overijverige volgers van Rutte behandeld alsof ze de pest hebben.
Corona is een godsdienst geworden, en het lijkt alsof we er allemaal in moeten geloven. We moeten met vlaggetjes achter de Leiders aanlopen, zoals in Noord-Korea, of zoals in Duitsland in de nazitijd. Zelf zie ik meer in natuurgeneeskunde en ik hoop dat deze mening uiteindelijk gerespecteerd wordt. Want we vieren elk jaar op 5 mei onze vrijheid. Als die wordt verkwanseld, moeten de schuldigen terechtstaan.

"Never let a good crisis go to waste", zei Churchill ooit. We hebben nu wel een unieke gelegenheid om de luchtvervuiling aan te pakken. Misschien wordt het thuis werken blijvend gefaciliteerd. Dan kan iedereen zijn auto in de garage laten staan.
Maar wat moeten we doen we als er in de toekomst een echt gevaarlijk virus opduikt, omdat we niet voldoende afstand houden tot de wilde natuur? Het belangrijkste is dat we een plotselinge uitbraak aankunnen. Patiënten moeten veel meer dan nu buiten de ziekenhuizen worden opgevangen. We moeten een leger van reservisten vormen om de nieuwe patiënten bij te staan. Is maatschappelijke dienstplicht een optie? Dan hoeven we de zieken en de zwakken niet vergaand te isoleren, maar kunnen we ze juist opzoeken. Want we hoeven nergens bang voor te zijn dan voor de angst zelf.