PIET RIJSTEPAP EN DE CORONACRISIS

Iedereen wil weten hoe Piet Rijstepap zich heeft gedragen tijdens de Coronacrisis. Want in die dagen maakte de driekoppige draak Corona ons allemaal het leven zuur met zijn vraatzucht. We moesten voor de zekerheid binnen blijven. In de tuin van Drakensteyn verscheen elke dag precies om vier uur de trouwe lakei Johannes om plechtig mee te delen hoeveel kikkers het monster nu weer had opgevreten. En op anderhalve meter achter hem stond de dienstmaagd Agatha hetzelfde te vertellen in gebarentaal voor de slechthorende medemens. Wij hoopten allemaal dat de cijfers zouden afvlakken, omdat onze koningin Maxima verkikkerd was op de groene kikkertjes.
Ondertussen had koning Willem Alexander na rijp beraad met de deskundigen een plan bedacht om de situatie de baas te worden. In een toespraak voor de televisie beloofde hij dat elke jongeman die met een gereedliggend zwaard van wijlen prins Bernard een kop van de draak zou afslaan met een van zijn dochters mocht trouwen: de eerste met Amalia, de tweede met Alexia, en de derde met Ariane. Bovendien zou deze dappere jongeling een paar provincies krijgen: de eerste Limburg en Brabant, de tweede Groningen en Friesland, de derde Flevoland en Zeeland.

Piet Rijstepap reisde terstond af naar het koninklijk paleis waar de draak zat vuur te spuwen in zijn buitenverblijf van wit beton. De koninklijke familie zat weldra klaar op de tribune die speciaal voor de gelegenheid was gebouwd. De deskundigen gaven Piet maar twee percent kans dat hij het er levend af zou brengen, dus de prinsessen maakten zich niet al te veel zorgen.
Maar waar bleef Piet? De koningsdochters werden al ongeduldig, en gaapten met steeds kortere tussenpozen. Op een gegeven moment ging de poort van het drakenverblijf open. Even later pakte iemand met een witte handschoen het zwaard van prins Bernard, dat op een rood kussentje klaar lag. Van wie was die hand?
Niemand zag Piet, want die was gekleed in een wit camouflagepak. Hij installeerde zich in het buitenverblijf van de draak met een grote voorraad witte melk en witte kaas, en bleef daar zeven weken zitten om te wachten op het juiste moment.
Dat moment kwam onverwacht, toen de draak op een dag teveel kikkers had gegeten. Het monster ging liggen, en legde een van zijn drie koppen te rusten vlak naast Piet op de betonnen vloer. Toen was het voor onze held een klein kunstje om die kop eraf te slaan.
Hij trouwde echter niet met Amalia, omdat hij wist dat zij liever met een linkse intellectueel trouwde. Dus Piet hield aan dit avontuur alleen de twee carnavalsprovincies Brabant en Limburg over.