Christina Rossetti 1830-1894 (Engelse dichteres)


In een bloemlezing van Engelse literatuur vond ik een sonnet, een lied en een allegorie van het leven.


Gedenk me


Denk nog aan mij als ik ben heengegaan
ver hiervandaan tot in 't stille land;
als jij me niet meer vasthoudt bij de hand
wanneer ik half wil gaan en half blijf staan.

Denk nog aan mij zoals je elke dag
vertelde van de toekomst die je zag;
maar je begrijpt: voor samenspraak of raad
of samen stil zijn is 't dan te laat.

En mocht je me vergeten, af en toe
en dan weer aan me denken, huil maar niet;
want de gedachten die ik achterliet

als ik ben neergedaald in 't donk're graf,
ach, mogen zij glimlachend doen vergeten
liever dan droevig zijn en weten.


Lied

Wanneer ik dood ben, liefste,
zing dan geen droevig lied;
en plant geen rozen bij mijn hoofd,
en geen vergeetmeniet:
door druppels dauw en regen
is het gras groen en zacht;
en als je wilt, vergeet je me,
of denkt aan me, en lacht.

Ik voel dan niet de regen,
Ik ken dan niet de tijd;
Ik hoor dan niet de nachtegaal
die zingt alsof hij lijdt:
ik droom dan in het schemer
waar ik geen zonlicht weet;
misschien zal 'k aan je denken,
misschien dat 'k je vergeet.


Bergop

Gaat deze weg soms helemaal bergop?
Als ik me niet vergis.
En is het een dag lopen tot de top?
Totdat het donker is.

Maar is er daar een slaapgelegenheid?
Ja, voor de lange uren van de nacht.
En in het duister vind ik die altijd?
Je ziet het eer je het verwacht.

Zal ik ook andere mensen daar ontmoeten?
Ja, hen die jou zijn voorgegaan.
Moet ik dan kloppen daar of stampen met mijn voeten?
Ze zullen je er heus niet laten staan.

En is het fijn daar als ik moe ben van het lopen?
Ze hebben daar voor jou hun best gedaan.
En mag men op een goede nachtrust hopen?
Ja, iedereen van overal vandaan.


(Vertaling: H.F.H.Reuvers)


Remember


Remember me when I am gone away,
gone far away into the silent land;
when you can no more hold me by the hand,
nor I half turn to go yet turning stay.

Remember me when no more day by day
you tell me of our future that you planned:
only remember me; you understand
it will be late to counsel then or pray.

Yet if you should forget me for a while
and afterwards remember, do not grieve:
for if the darkness and corruption leave

a vestige of the thoughts that once I had,
better by far you should forget and smile
than that you should remember and be sad.


Song

When I am dead, my dearest,
sing no sad songs for me;
plant thou no roses at my head,
nor shady cypress tree:
be the green grass above me
with showers and dewdrops wet;
and if thou wilt, remember,
and if thou wilt, forget.

I shall not see the shadows,
I shall not feel the rain;
I shall not hear the nightingale
sing on, as if in pain:
and dreaming through the twilight
that doth not rise nor set,
haply I may remember,
and haply may forget.


Uphill

Does the road wind uphill all the way?
Yes, to the very end.
Will the day's journey take the whole long day?
From morn to night, my friend.

But is there for the night a resting-place?
A roof for when the slow, dark hours begin.
May not the darkness hide it from my face?
You cannot miss that inn.

Shall I meet other wayfarers at night?
Those who have gone before.
Then must I knock, or call when just in sight?
They will not keep you waiting at that door.

Shall I find comfort, travel-sore and weak?
Of labour you shall find the sum.
Will there be beds for me and all who seek?
Yea, beds for all who come.


(Original: Christina Rossetti)