BLOEMPJES

van Sint Franciscus


HOOFDSTUK 7

Hoe Sint Franciscus de gehele vastentijd doorbracht op een eiland in het meer van Perusa met slechts een half broodje

Omdat Sint Franciscus een waarachtig dienaar van God was, die in bepaalde dingen als een tweede Christus was, aan de wereld gegeven tot redding van de volkeren, wilde God de Vader hem in vele aspecten van zijn leven gelijkvormig maken met Zijn Zoon Jezus Christus, zoals blijkt uit het eerbiedwaardig college van de twaalf metgezellen, het bewonderenswaardig mysterie van de heilige wonden, en het voortdurende vasten in de heilige vastentijd. Dat laatste gebeurde op de volgende manier:

Bij zekere gelegenheid bevond Sint Franciscus zich op de laatste dag van carnaval in het huis van een volgeling die bij het meer van Perusa woonde, alwaar hij de nacht had doorgebracht. Hij voelde dat God hem inspireerde om de vastentijd te gaan doorbrengen op een eiland in genoemd meer. Sint Franciscus vroeg dan aan de volgeling dat deze hem in zijn boot naar een eiland in het meer zou brengen dat geheel onbewoond was en dat dit zou gebeuren in de nacht van aswoensdag zonder dat iemand het zou merken. De man voerde de opdracht stipt uit, vanwege zijn voortdurende belofte van grote toewijding aan Sint Franciscus, en hij bracht hem dus naar zulk een eiland. Sint Franciscus nam slechts twee broodjes mee. Ze kwamen op het eiland aan, en de vriend wilde Sint Franciscus al achterlaten en terugkeren naar huis. Sint Franciscus drong er toen bij de vriend op aan dat deze aan niemand zou vertellen waar hij zat en pas op witte donderdag zou terugkeren om hem op te halen. En de vriend vertrok en liet Sint Franciscus alleen.

Aangezien er geen hutje was waar hij kon schuilen, ging Sint Franciscus een dicht bosje in, waar de bramen en planten een soort hut of nest vormden; op deze plek ging hij zitten om te bidden en de hemelse zaken te overdenken. Hier verbleef hij de gehele vastentijd zonder iets anders te eten dan de helft van één van zijn broodjes, zoals hij kon aantonen toen diezelfde vriend hem op witte donderdag kwam ophalen: van de twee broodjes was er nog één onaangebroken en de ander half op. Men gelooft dat Sint Franciscus dat halve broodje heeft opgegeten uit respect voor Christus, de gezegende, die veertig dagen en nachten gevast heeft zonder enig stoffelijk voedsel tot zich te nemen. Door dat halve broodje te eten, verwierp hij het gif van de ijdelheid. Maar verder vastte hij, naar het voorbeeld van Christus, veertig dagen en veertig nachten.

Later bewerkte God omwille van de verdiensten van Sint Franciscus vele wonderen op de plaats waar deze zich zo bewonderenswaardig van voedsel onthouden had. Daardoor begonnen de mensen daar huizen te bouwen om in te wonen. In korte tijd vormde zich een mooie en grote plaats. Er is daar een broederklooster dat het eilandklooster genoemd wordt. Tot op heden vereren de mannen en vrouwen van dat dorp met grote devotie die plek waar Sint Franciscus de vastentijd doorbracht. Tot lof van Christus, de gezegende. Amen