Ach! Ik weet nog Ach! Ik weet nog, toen ik klein was: ons huis van blanke steen, het kleine venster waar de zon 's morgens naar binnen scheen; hij kwam nooit een tel te vroeg, elke dag ging vreugde geven, maar nu mag de nacht wel eens een einde maken aan mijn leven! Ach! Ik weet nog, toen ik klein was: de rozen, rood en wit, de viooltjes en de lelies, bloemen waar de zon in zit! Het nestje van de roodborst, de boom aan de waterkant, die mijn broer op zijn verjaardag daar zelf heeft geplant! Ach! Ik weet nog, toen ik klein was: de schommel in de wei; ik dacht: de lucht vliegt naar de zwaluw boven mij. Mijn geest had vleugels toentertijd, en nu is hij zo zwaar ... 't Water in de vijver gaf koelte, even maar! Ach! Ik weet nog, toen ik klein was: slanke dennen, hoog en fijn; ik dacht: hun toppen moeten heel dicht bij de hemel zijn. 't Was kinderlijk' onwetendheid, maar zonder vreugde stel ik vast: ik ben verder van de hemel af dan toen ik een jongen was. (Vertaling: H.F.H.Reuvers)

I Remember, I remember I remember, I remember, The house where I was born, The little window where the sun Came peeping in at morn; He never came a wink too soon, Nor brought too long a day, But now I often wish the night Had borne my breath away! I remember, I remember, The roses, red and white, The vi'lets, and the lily-cups, Those flowers made of light! The lilacs where the robin built, And where my brother set The laburnum on his birthday,- The tree is living yet! I remember, I remember, Where I was used to swing, And thought the air must run as fresh To swallows on the wing; My spirit flew in feathers then, That is so heavy now, And summer pools could hardly cool The fever on my brow! I remember, I remember, The fir trees dark and high; I used to think their slender tops Were close against the sky: It was a childish ignorance, But now 'tis little joy To know I'm farther off from heav'n Than when I was a boy. (Original: Thomas Hood)